Charbonnage du Hasard de Cheratte

Hasard Charette, een van mijn favoriete plekken.. Van de details op het gebouw tot het verhaal wat erachter zit. Hier wat geschiedenis van de plek:

In de 19e eeuw beheerden de gebroeders Corbesier en familie De Sarolea steenkoolconcessies in Cheratte, terwijl de erfgenamen van De Selys Longchamps en Lonhienne de concessie van Bouhouille hadden. In 1848 werden deze samengevoegd en begonnen met de aanleg van twee moderne mijnschachten van 170 en 250 meter diep, uitgerust met stoommachines en ontwateringspompen.

In 1877 veroorzaakte een waterdoorbraak een dodelijk ongeval, waarna de mijn werd gesloten. In 1905 verwierf de Société anonyme des Charbonnages du Hasard de mijn en heropende deze in 1907. De mijn werd uitgebreid met een dertig meter hoge schachttoren in Malakowstijl, gotische ramen, dikke muren en twee elektrische motoren van 135 kW, en de mijn bezat als eerste van Belgie een elektrische liftschacht. Via een brug over de Rue de Visé werden mijnwagens naar de kolenwasserij gebracht.

Als directeurswoning werd Kasteel L gebruikt.

Na de sluiting werden in 1980 de kolenwasserij en schacht 2 met schachttoren gesloopt. Ook de mijnsteenberg werd weggehaald. Echter, na deze sloopwerken vroeg men zich af of er ook wat bewaard moest blijven. In 1982 werd schacht 1 daarom als erfgoed aangewezen. Daarna kwamen de restanten van de mijn in handen van een andere eigenaar. Hij wilde de mijn zo compleet mogelijk bewaren, maar overleed in 2012. De mijn kwam hierdoor terug in handen van de gemeente. In april 2017 werden de gebouwen gesloopt die niet onder de erfgoedbescherming vielen, waaronder het schachtgebouw van schacht 3. Schachtgebouw 1 met alle gebouwen die ermee verbonden zijn en de brug over de weg worden gespaard en gerestaureerd.

Op de foto hieronder kan je het indrukwekkende schachtgebouw Nr.1 zien en Schachttoren Nr. 4.

Deze foto is van December 2023