Deze voormalige staalfabriek, opgericht aan het begin van de 20e eeuw, was ooit een toonaangevend centrum voor de productie van zware cilinders die in walserijen werden gebruikt. Gedurende tientallen jaren speelde het complex een sleutelrol in de industriële ontwikkeling van de regio. Oorspronkelijk maakte het deel uit van een groter industrieel geheel, maar door de jaren heen veranderde het meermaals van eigenaar en structuur.
De oorsprong van het moederbedrijf gaat terug tot de late 16e eeuw, toen het in Noord-Europa werd opgericht als een gieterij voor militaire doeleinden. In de loop van de tijd evolueerde het naar een wereldspeler in de productie van industriële cilinders. Eind jaren ’90 werd de Belgische vestiging onderdeel van dit internationale netwerk, en op het hoogtepunt van zijn activiteit produceerde de fabriek jaarlijks duizenden tonnen staalrollen in samenwerking met andere Europese sites.
Zoals zovele industriële complexen kreeg ook deze locatie harde klappen tijdens de wereldwijde staalcrisis. Rond het midden van de jaren 2010 kwam de productie vrijwel volledig tot stilstand. Belangrijke klanten trokken zich terug en buitenlandse concurrentie nam het over. Het terrein begon langzaam te vervallen: machines verdwenen, gebouwen raakten leeg en de natuur nam stukje bij beetje de controle over.
Een van de meest opvallende plekken op het terrein was een oude controlekamer – bekend onder insiders als Control Room S. De ruimte had een bijna theatrale uitstraling, met houten bedieningspanelen, een mosterdgele wand en natuurlijk licht dat via een groot dakraam binnenviel. Alles ademde een retrofuturistische sfeer, met verweerde meters en schakelaars die ooit complexe processen aanstuurden. Andere controlekamers waren moderner, met metalen knoppen en felle lichten, maar geen van hen had het karakter van deze kamer. Helaas is ook hier veel beschadigd geraakt: onderdelen zijn verwijderd, ramen zijn kapotgeslagen en gele cijfers op de muren wijzen op een naderende sloop.
Inmiddels is een groot deel van het terrein afgebroken, maar de plek blijft intrigerend voor wie gefascineerd is door industriële geschiedenis en verval. Toch is voorzichtigheid geboden: sommige afgesloten delen van het complex blijken tegenwoordig bewoond te worden door mensen zonder vaste verblijfplaats. Onverwachte ontmoetingen zijn niet uitgesloten, zeker in de late uren of wanneer je alleen bent. Een bezoek vereist dus niet alleen nieuwsgierigheid, maar ook waakzaamheid.
Deze fotos zijn gemaakt in Mei 2025.
